Παιδική κατάθλιψη: Αιτίες, τύποι και διαδικασία αποκατάστασης

Τι είναι η παιδική κατάθλιψη;

Η κατάθλιψη είναι μια διαταραχή της διάθεσης που συνήθως συνδέεται με την έλλειψη ή την ανισορροπία νευροδιαβιβαστών όπως η σεροτονίνη και η ντοπαμίνη. Μπορεί να φαίνεται απίθανο για τα παιδιά να εμφανίσουν κατάθλιψη, αλλά μπορεί όντως να εμφανιστεί κατά την παιδική ηλικία. Η παιδική κατάθλιψη είναι μια διαταραχή της διάθεσης στα παιδιά που οδηγεί σε συναισθηματικά, συμπεριφορικά και σωματικά συμπτώματα.

Πριν από τη δεκαετία του 1960, η πιθανότητα εμφάνισης κατάθλιψης στα παιδιά αμφισβητούνταν, καθώς πίστευαν ότι η υπανάπτυκτη αίσθηση του εαυτού ενός παιδιού θα απέτρεπε την εμφάνιση κατάθλιψης. Η προοπτική αυτή άρχισε να αλλάζει στο συνέδριο «Καταθλιπτικές καταστάσεις στην παιδική και εφηβική ηλικία» στην Ευρώπη το 1970. Κατά τη διάρκεια αυτής της εκδήλωσης, οι ειδικοί κατέληξαν σε συναίνεση ότι οι καταθλιπτικές διαταραχές αποτελούν σημαντικό μέρος των ψυχιατρικών προβλημάτων στα παιδιά και τους εφήβους.

Η παιδική κατάθλιψη διαφέρει από την κατάθλιψη των ενηλίκων. Τα παιδιά κάτω των επτά ετών δεν διαθέτουν πλήρεις γλωσσικές δεξιότητες, γεγονός που καθιστά δύσκολη την αναγνώριση της κατάθλιψής τους λόγω της περιορισμένης λεκτικής επικοινωνίας. Η χρόνια κατάθλιψη, ειδικότερα, μπορεί να περάσει απαρατήρητη στα παιδιά. Τα συμπτώματα ποικίλλουν σε διάφορες ηλικιακές ομάδες, και ενώ τα παιδιά μπορεί να μην εκφράζουν την κατάθλιψη λεκτικά, συχνά την εκδηλώνουν μέσω της συμπεριφοράς τους.

Εξωτερικοί παράγοντες, όπως το γονικό στυλ, η συναισθηματική παραμέληση και οι υψηλές προσδοκίες, καθώς και πτυχές της προσωπικότητας του ίδιου του παιδιού, όπως το στυλ προσκόλλησης, μπορούν να πυροδοτήσουν καταθλιπτικά συμπτώματα. Η συνειδητοποίηση των αιτιών και των επιπτώσεων της παιδικής κατάθλιψης είναι απαραίτητη για τη λήψη των σωστών μέτρων για την προστασία της ψυχικής υγείας των παιδιών.

Τύποι παιδικής κατάθλιψης

Ο εντοπισμός της παιδικής κατάθλιψης μπορεί να αποτελέσει πρόκληση. Τα συμπτώματα της παιδικής κατάθλιψης περιλαμβάνουν θλίψη, απελπισία, ευερεθιστότητα, ξεσπάσματα θυμού, κόπωση, απώλεια ενέργειας, έλλειψη ενδιαφέροντος, αδυναμία να βιώσουν ευχαρίστηση, αϋπνία ή υπερβολικό ύπνο, απώλεια όρεξης ή υπερκατανάλωση τροφής και σωματικά ενοχλήματα όπως πονοκέφαλοι ή στομαχόπονοι. Ορισμένα παιδιά μπορεί να παρουσιάσουν μείωση των σχολικών επιδόσεων ή να αποτραβηχτούν από τους φίλους τους.

Η κατάθλιψη μπορεί να ξεκινήσει ξαφνικά ή να αναπτυχθεί σταδιακά, διαρκώντας μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα παιδιά μπορεί να μην αναγνωρίζουν ή να μην εκφράζουν την κατάθλιψή τους, με αποτέλεσμα την έλλειψη διάγνωσης και θεραπείας. Οι γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν τα συμπτώματα της παιδικής κατάθλιψης και να παρακολουθούν στενά τις αλλαγές στα παιδιά τους. Οι διάφοροι τύποι παιδικής κατάθλιψης αντικατοπτρίζουν επίσης εκείνους που παρατηρούνται στους ενήλικες:

1. Τυπική κατάθλιψη
2. Άτυπη κατάθλιψη
3. Ενδοβλητική κατάθλιψη
4. Ανακλητική κατάθλιψη
5. Λανθάνουσα κατάθλιψη

Τυπική κατάθλιψη

Τα συμπτώματα της τυπικής κατάθλιψης μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Κλάμα
• Απελπισία
• Ανησυχία
• Θλίψη, έλλειψη ευχαρίστησης
• Έλλειψη κινήτρων, μείωση της ενέργειας
<Διαταραχή του ύπνου και της όρεξης
• Απώλεια ή αύξηση βάρους
• Αποφυγή οπτικής επαφής
• Δεν ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα
• Ψυχοκινητική επιβράδυνση ή υπερβολική απόκριση
• Αδυναμία αυτοκαταστροφής
• Δυσκολίες συγκέντρωσης
• Αδιαφορία για δραστηριότητες που απολάμβαναν προηγουμένως
• Φυσικός πόνος, είτε υπερβολικός είτε ελάχιστος
• Πέταγμα παιχνιδιών, χτύπημα πορτών
• Σκέψεις αναξιότητας, αδυναμίας
• Καθυστερημένη κίνηση, σωματικά συμπτώματα όπως στομαχόπονοι ή πονοκέφαλοι

Άτυπη κατάθλιψη

Η άτυπη κατάθλιψη είναι ένας υποτύπος της κατάθλιψης που χαρακτηρίζεται από λιγότερο συνηθισμένα συμπτώματα, όπως υπερφαγία και υπερκοιμημένος ύπνος, αίσθημα βάρους, κοινωνική απόσυρση και διακυμάνσεις της διάθεσης. Τα συμπτώματα αυτά διαφέρουν από εκείνα της τυπικής κατάθλιψης.

Στην άτυπη κατάθλιψη μπορεί να προκύψουν θέματα συμπεριφοράς. Τα πρώιμα σημάδια της παιδικής κατάθλιψης περιλαμβάνουν σχολική άρνηση, απώλεια όρεξης, στομαχόπονο, βρέξιμο του κρεβατιού, δάγκωμα των νυχιών, τικ και έλλειψη αυτοπεποίθησης.

Αν και τα συμπτώματα της άτυπης κατάθλιψης είναι γενικά λιγότερο σοβαρά από άλλους υποτύπους, οι περιπτώσεις που δεν αντιμετωπίζονται μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρές μακροπρόθεσμες συνέπειες.

Ενδοβλητική κατάθλιψη

Υπάρχουν δύο τύποι κατάθλιψης που βασίζονται στις αντικειμενικές σχέσεις: Η «ενδοβλητική» και η «ανακλητική». Η ενδοβλητική κατάθλιψη αναπτύσσεται ως απάντηση σε προβλήματα σχέσεων, ιδίως σε παιδιά που έχουν βιώσει σοβαρά τραύματα κατά την παιδική ηλικία.

Τα προβλήματα σχέσεων συχνά προέρχονται από τους φροντιστές που αποτυγχάνουν να ικανοποιήσουν τις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού ή υποβάλλουν το παιδί σε υπερβολική κριτική, μομφή ή απόρριψη.

Ανακλητική κατάθλιψη

Η ανακλητική κατάθλιψη μπορεί να προκύψει σε βρέφη ή μικρά παιδιά που δεν έχουν επαρκή αγάπη, φροντίδα, τροφή και προσοχή από τους φροντιστές. Αυτός ο τύπος κατάθλιψης συνήθως πυροδοτείται από την απειλή της απώλειας του βασικού φροντιστή.

Όταν ο βασικός φροντιστής απουσιάζει ή αποτυγχάνει να καλύψει τις σωματικές και συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού, το παιδί μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα όπως απόσυρση, απάθεια, κλάμα, άρνηση φαγητού και διαταραχές ύπνου.

Λανθάνουσα κατάθλιψη

Η λανθάνουσα κατάθλιψη είναι ένας τύπος κατάθλιψης όπου τα παραδοσιακά συμπτώματα απουσιάζουν ή εμφανίζονται με διαφορετική μορφή. Το άτομο μπορεί να προσπαθεί να φαίνεται χαρούμενο, αποκρύπτοντας τα καταθλιπτικά συμπτώματα από τους άλλους.

Τα παιδιά που έχουν βιώσει κακοποίηση ή παραμέληση μπορεί να παρουσιάσουν «λανθάνουσα κατάθλιψη», εμφανίζοντας σωματικά συμπτώματα όπως πονοκεφάλους, πόνο στις αρθρώσεις ή ταχυπαλμία χωρίς σαφή ιατρική αιτία.

Η παιδική κατάθλιψη και τα αναπτυξιακά στάδια

Η εμφάνιση της παιδικής κατάθλιψης μπορεί να συνδεθεί με εμπειρίες κατά τη διάρκεια διαφόρων αναπτυξιακών σταδίων, συμπεριλαμβανομένης της βρεφικής, προσχολικής, σχολικής και εφηβικής ηλικίας.

Βρεφική ηλικία

Η έλλειψη ερεθισμάτων, η συναισθηματική παραμέληση και η ανεπαρκής σωματική επαφή με το βρέφος μπορεί να είναι πρόδρομοι παράγοντες για την εμφάνιση κατάθλιψης.

Η κατάθλιψη στη βρεφική και παιδική ηλικία μπορεί να εκδηλωθεί ως προβλήματα συμπεριφοράς, αναπτυξιακές καθυστερήσεις, έλλειψη απαραίτητων δεξιοτήτων, καθυστέρηση στο περπάτημα, καθυστέρηση στην εκπαίδευση της τουαλέτας και μειωμένες κινητικές δεξιότητες.

Η παρατήρηση της συμπεριφοράς είναι ζωτικής σημασίας, καθώς οι εκφραστικές ικανότητες των παιδιών δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένες στη βρεφική και πρώιμη παιδική ηλικία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η κατάθλιψη μπορεί να εκδηλωθεί ως διαταραχές του ύπνου, νυχτερινοί φόβοι, προβλήματα όρεξης ή διαταραγμένη διατροφή.

Προσχολική περίοδος

Στην παιδική κατάθλιψη, τα παιδιά μπορεί να φαίνονται ήρεμα και καλά προσαρμοσμένα, αλλά σε αυτή την ηλικιακή ομάδα, η λεκτική επικοινωνία αναπτύσσεται ακόμη, καθιστώντας απαραίτητη την παρατήρηση των εκφράσεων του προσώπου, των κινήσεων, του ρυθμού ομιλίας, του τόνου της φωνής και των δραστηριοτήτων.

Η ηλικιακή περίοδος 2-7 ετών είναι κρίσιμη, καθώς θέτει τα θεμέλια για την ανάπτυξη της προσωπικότητας και την έναρξη της εξατομίκευσης. Στα καταθλιπτικά παιδιά, η καταθλιπτική προοπτική και τα σωματικά παράπονα μειώνονται με την ηλικία, ενώ τα συναισθήματα ανηδονίας και αδυναμίας αυξάνονται. Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, εκφράζουν καλύτερα τα προβλήματά τους λεκτικά, κάνοντας την κοινωνική δυσλειτουργία και άλλα καταθλιπτικά σημάδια πιο αισθητά.

Η προσκόλληση των γονέων κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου μπορεί να επηρεάσει την απόκτηση δεξιοτήτων και την αυτοπεποίθηση του παιδιού. Οι υποστηρικτικές προσεγγίσεις και όχι η υπερπροστασία είναι σημαντικές για την υγιή ανάπτυξη.

Τα παιδιά μπορεί να αντιστέκονται στο σχολείο, να κλαίνε ή να δυσκολεύονται με την προσαρμογή, αποφεύγοντας ενδεχομένως τις σχολικές δραστηριότητες ή φοβούμενα τη μοναξιά. Τα αισθήματα αναξιότητας μπορεί να μειώσουν την αυτοπεποίθησή τους, αυξάνοντας τον κίνδυνο κατάθλιψης. Η ανάπτυξη μιας θετικής αυτοεικόνας κατά την παιδική ηλικία είναι ζωτικής σημασίας, καθώς μια αρνητική αυτοαντίληψη μπορεί να οδηγήσει σε παθητικές προσωπικότητες των ενηλίκων.

Σχολική ηλικία

Στα παιδιά σχολικής ηλικίας, η κατάθλιψη μπορεί να εκδηλωθεί ως σχολική αποφυγή, άρνηση και ξεσπάσματα θυμού. Η κατάθλιψη σε αυτή την ηλικιακή ομάδα μπορεί να επηρεάσει τις σχέσεις με τους συνομηλίκους, την ακαδημαϊκή επιτυχία, το ενδιαφέρον για δραστηριότητες και τη συγκέντρωση.

Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου, μπορεί επίσης να εμφανιστούν συμπτώματα όπως η απάθεια, η κοινωνική απόσυρση και τα σωματικά παράπονα. Αν και οι σκέψεις αυτοκτονίας είναι λιγότερο συχνές στα παιδιά σχολικής ηλικίας από ό,τι στους εφήβους, οποιαδήποτε σημάδια πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Με αυξημένες λεκτικές δεξιότητες, τα παιδιά στο σχολείο είναι καλύτερα σε θέση να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, καθιστώντας τα συμπτώματα πιο αναγνωρίσιμα.

Εφηβεία

Στην εφηβεία, τα καταθλιπτικά συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν διαταραχή των φιλικών σχέσεων, προβλήματα κοινωνικής προσαρμογής και μείωση της σχολικής επίδοσης. Η ευερεθιστότητα και ο θυμός είναι εμφανή σημάδια της εφηβικής κατάθλιψης. Οι αλλαγές στην εφηβεία πιστεύεται ότι συμβάλλουν στην εμφάνιση της κατάθλιψης, ενώ ορισμένοι θεωρούν την κατάθλιψη απαραίτητη και φυσιολογική συναισθηματική κατάσταση στην εφηβική ανάπτυξη.

Ενώ ο επιπολασμός της κατάθλιψης μειώνεται στα αγόρια μετά την ηλικία των εννέα ετών, αυξάνεται στα κορίτσια μετά την ηλικία των δώδεκα ετών. Η περίοδος της εφηβείας επιφέρει ορμονικές αλλαγές που μπορούν να επηρεάσουν τη διάθεση, και η αύξηση της καταθλιπτικής διάθεσης στα κορίτσια συνδέεται με τις πρώιμες ορμονικές αυξήσεις στην εφηβεία.

Τι προκαλεί την παιδική κατάθλιψη;

Στους παράγοντες που συμβάλλουν στην παιδική κατάθλιψη, οι οποίοι συχνά είναι δύσκολο να παρατηρηθούν και να κατανοηθούν, περιλαμβάνονται η ηλικία, το φύλο, η γενετική, οι δυσμενείς πρώιμες εμπειρίες, τα κοινωνικά ζητήματα, οι δύσκολες μεταβάσεις, οι διαταραγμένες ρουτίνες, οι αρνητικές οικογενειακές εμπειρίες, οι ιατρικές και οι ψυχιατρικές ασθένειες.

Ηλικία και φύλο

Η ηλικία, το φύλο και τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που προδιαθέτουν τα άτομα στην κατάθλιψη είναι μεταξύ των καθοριστικών παραγόντων. Τα κορίτσια έχουν γενικά περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη σε σχέση με τα αγόρια.

Γενετική

Ένα οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης κατάθλιψης στα παιδιά. Οι καταθλιπτικοί γονείς μπορεί να παραμελούν τις ανάγκες του παιδιού τους ή να είναι πολύ απορροφημένοι από τα συμπτώματά τους για να αναγνωρίσουν την κατάσταση του παιδιού.

Δυσμενείς πρώιμες εμπειρίες

Δυσμενείς εμπειρίες κατά τα τρία πρώτα χρόνια, όπως η απώλεια ενός γονέα ή σημαντικές οικογενειακές αλλαγές, μπορεί να συμβάλλουν στην ανάπτυξη κατάθλιψης στα παιδιά.

Κοινωνικά ζητήματα

Τα παιδιά μπορεί να πάθουν κατάθλιψη εξαιτίας θεμάτων όπως το διαζύγιο των γονέων, η απώλεια φίλων ή μελών της οικογένειας ή οι οικογενειακές συγκρούσεις. Κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων, μπορεί να αναπτύξουν αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό τους, τον κόσμο και το μέλλον.

Διαφορετικές μεταβάσεις

Σημαντικές αλλαγές, όπως οι αλλαγές στη δουλειά των γονέων, οι οικονομικές δυσκολίες ή η ασθένεια ενός μέλους της οικογένειας, μπορεί να επηρεάσουν τα παιδιά. Για παράδειγμα, τα παιδιά μπορεί να πάθουν κατάθλιψη μετά από ένα διαζύγιο, κατηγορώντας μερικές φορές τον εαυτό τους για την κατάσταση.

Διαταραγμένες ρουτίνες

Η κατάθλιψη στα παιδιά συνδέεται συχνά με διαταραγμένες ρουτίνες, όπως αλλαγές στη διατροφή, στο δωμάτιο ή στις καθημερινές δραστηριότητες, οι οποίες μπορεί να εμποδίζουν την αναπτυξιακή πρόοδο. Τα καταθλιπτικά παιδιά μπορεί να υποτροπιάσουν σε παλαιότερες αναπτυξιακές συμπεριφορές, όπως το να βρέχουν το κρεβάτι τους ή να θέλουν να κοιμούνται με τους γονείς τους.

Αρνητικές οικογενειακές εμπειρίες

Το οικογενειακό περιβάλλον παίζει καθοριστικό ρόλο στις καταθλιπτικές διεργασίες. Τα προβλήματα επικοινωνίας και οι συγκρούσεις μέσα στην οικογένεια μπορεί να βλάψουν την αυτοπεποίθηση των παιδιών και να συμβάλουν στην κατάθλιψη.

Ιατρικές παθήσεις

Η κατάθλιψη συχνά συνυπάρχει με διάφορες ψυχολογικές και ψυχιατρικές διαταραχές. Σωματικές παθήσεις που αποτελούν πρόκληση για τη διαχείρισή τους, όπως η λευχαιμία ή ο διαβήτης, μπορεί να πυροδοτήσουν κατάθλιψη ή να επιδεινώσουν τα υπάρχοντα συμπτώματα.

Ψυχιατρικές παθήσεις

Παθήσεις όπως η ΔΕΠΥ, οι μαθησιακές διαταραχές και η αντιθετική προκλητική διαταραχή μπορεί να συνυπάρχουν με την κατάθλιψη.

Μέθοδοι παρέμβασης για την παιδική κατάθλιψη

Η έγκαιρη ανίχνευση της κατάθλιψης και η αναζήτηση επαγγελματικής βοήθειας διευκολύνει την εξεύρεση λύσεων. Αν αφεθεί απαρατήρητη ή αν οι οικογένειες πιστεύουν ότι μπορούν να την επιλύσουν μόνες τους, η αναγκαία βοήθεια μπορεί να καθυστερήσει. Η έγκαιρη παρέμβαση είναι ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση των προβλημάτων πριν αυτά γίνουν πιο σοβαρά. Ο έγκαιρος εντοπισμός και η αντιμετώπιση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων μπορεί επίσης να βοηθήσει στην προστασία από άλλα προβλήματα.

Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένας χάρτης πορείας ανάλογα με την ηλικία και τη συναισθηματική κατάσταση του παιδιού. Η κατάθλιψη επηρεάζει τόσο την κοινωνική όσο και τη συναισθηματική ευημερία και έχει ιατρική βάση. Δεδομένου ότι η κατάθλιψη περιλαμβάνει διαταραχές στους χημικούς διαβιβαστές του εγκεφάλου, μπορεί να συνταγογραφηθεί φαρμακευτική αγωγή για την υποστήριξη της θεραπευτικής διαδικασίας, αλλά μόνο από ψυχίατρο.

Ψυχοθεραπεία

Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία, τα συμπτώματα και τις ανάγκες του παιδιού. Συχνά χρησιμοποιούνται τεχνικές που βοηθούν τα παιδιά να εκφράσουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, επιτρέποντας στους θεραπευτές να συναισθανθούν και να συνδεθούν με τον κόσμο του παιδιού. Αυτό βοηθάει το παιδί να αισθάνεται ασφαλές και χαλαρό, βοηθώντας το να κατανοήσει καλύτερα τα συναισθήματά του.

Στη θεραπεία της παιδικής κατάθλιψης εμπλέκονται και οι γονείς. Η συλλογή πληροφοριών τόσο από το παιδί όσο και από τους γονείς βοηθά στην πλήρη κατανόηση της κατάστασης. Εάν υπάρχουν προβλήματα επικοινωνίας ή θέματα που απαιτούν ατομική βοήθεια, μπορεί να συστηθεί ατομική θεραπεία ή θεραπεία ζεύγους για τους γονείς. Οι δάσκαλοι μπορούν επίσης να συμπεριληφθούν στη θεραπευτική διαδικασία, εάν είναι απαραίτητο.

Παιγνιοθεραπεία

Η παιγνιοθεραπεία είναι ένα είδος θεραπείας που υποστηρίζει τη συναισθηματική, κοινωνική και συμπεριφορική ανάπτυξη των παιδιών και χρησιμοποιείται συνήθως για την παιδική κατάθλιψη. Επιτρέπει στα παιδιά να εκφράσουν και να εξερευνήσουν τα συναισθήματά τους σε ένα ασφαλές περιβάλλον.

Μέσω του παιχνιδιού, τα παιδιά μπορούν να εκφράσουν αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα και να βελτιώσουν την αυτοπεποίθησή τους και τις δεξιότητες συναισθηματικής ρύθμισης. Η παιγνιοθεραπεία παρέχει στα παιδιά έναν ασφαλή χώρο για να αναπτύξουν στρατηγικές αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων.

Συμβουλές για οικογένειες και εκπαιδευτικούς

Το να περνούν ποιοτικό χρόνο με τους γονείς είναι απαραίτητο για τα παιδιά. Οι ατομικές αλληλεπιδράσεις κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της κατάθλιψης βοηθούν το παιδί να νιώσει ότι εκτιμάται και αγαπιέται. Η ενασχόληση με δραστηριότητες ή ο προγραμματισμός εκδρομών, όπως η επίσκεψη στον κινηματογράφο ή στο θέατρο, μπορεί να υποστηρίξει την ευημερία του παιδιού.

Η συμμετοχή των παιδιών στις οικογενειακές αποφάσεις μπορεί να ενισχύσει την αυτοπεποίθησή τους. Οι οικογενειακές συναντήσεις όπου όλοι μοιράζονται τα συναισθήματα, τις προσδοκίες και τις ανάγκες τους μπορούν να δημιουργήσουν ευκαιρίες για το παιδί να εκφραστεί και να νιώσει ότι ακούγεται.

Η υποστήριξη στα εκπαιδευτικά πλαίσια είναι επίσης σημαντική. Οι εκπαιδευτικοί ενθαρρύνονται να είναι υποστηρικτικοί απέναντι σε ένα παιδί που βιώνει κατάθλιψη. Οι ομαδικές δραστηριότητες, οι εργασίες και οι ευκαιρίες ανάδειξης των ταλέντων μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να νιώσουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.

Αν το παιδί αισθάνεται αποτυχημένο στην τάξη, μπορεί να προσφερθεί εκπαιδευτική υποστήριξη. Η ενθάρρυνση της ενασχόλησης του παιδιού με τη μουσική, τον αθλητισμό ή άλλους τομείς στους οποίους διαπρέπει μπορεί να είναι ευεργετική. Η συνεργασία μεταξύ της οικογένειας και του εκπαιδευτικού είναι ζωτικής σημασίας, με συνεχή επικοινωνία και ανταλλαγή παρατηρήσεων και πληροφοριών.

Οι σχολικές εμπειρίες μπορεί να αποτελέσουν σημαντικό παράγοντα πυροδότησης της κατάθλιψης για τα παιδιά. Οι δραστηριότητες που υποστηρίζουν την ψυχική υγεία και την κοινωνικοποίηση κατά τη διάρκεια των σχολικών εκδηλώσεων μπορεί να είναι αποτελεσματικές στη διαχείριση της κατάθλιψης. Δραστηριότητες που στοχεύουν στη βελτίωση των δεξιοτήτων επίλυσης προβλημάτων μπορούν να ενισχύσουν τις ικανότητες αντιμετώπισης των παιδιών.